Domowe przedszkole

Pamiętacie "domowe przedszkole"?  rok 1986, mam sześć lat, nie chodzę do przedszkola, wychowuje się w sklepie moich rodziców. Na tyłach sklepu znajduje się mały pokoik, w którym spędzam dzieciństwo oraz mały ogródek z czereśniami i kamieniami do wspinaczki...cudne miejsce, choć dosłownie za płotem jest przedszkole i dzieci. Mam je na wyciągniecie ręki, jednak nie bawię się z nimi, nikt nie zapisuje mnie do przedszkola, mama jest dla mnie całym światem, jedynym który znam i klienci ... W pokoiku na zapleczu stoi czarno-biały telewizor, a  nim codziennie rano oglądam "Domowe Przedszkole", moja namiastka przedszkola...Właśnie tam pierwszy raz w życiu zobaczyłam masę solną. Pani wraz z dziećmi robiły jedzenie z masy solnej. Mama również zrobiła je ze mną!! Pamiętam ten dzień!! Była chyba jesień albo zima, było szaro, mało ludzi przychodziło do sklepu, miałyśmy czas dla siebie. Powstały chlebki i bułeczki, mama pomalowała je tak farbami, że chciało się je jeść.  Natalka jest już prawie zdrowa, zostały tylko malutkie kropeczki, nudzi się w domu zwłaszcza, że brat wrócił do szkoły. Postanowiłam zrobić z nią troszkę bułeczek, ale mała Zosia Samosia, kazała mi się zająć Aniołami i sama wykonała tyle pyszności:)

Zapatrzyłam się na nią i wróciłam myślami do dzieciństwa, było różne, wcale nie cudowne i wcale nie  straszne. Takie chwile jak ta z mamą i masą solną, były rzadkością, dlatego tak dobrze je pamiętam. Pamiętać chce tylko co piękne i dobre.  Natalka radziła sobie świetnie, czuła się dobrze, bo byłam blisko, bo rozmawiałyśmy o wszystkim i o niczym:) taki nasz krótki czas kobiecy...domowe przedszkole , wszystkie dzieci kocha...

Kiedy wszystko wyschło młoda artystka zabrała się do malowania, później nie pozostało nic innego jak wyprawić przyjęcie!!

Zapraszamy!!

Miłego dnia!!